uitdagingen in het bos

Bonjour,

De werkplek is schoongemaakt, lianen doorgekapt die aan de boom vastzitten, termiet heuvels weggehaald en de waar de veller gaat zagen is de bast van de boom af gekapt. Terwijl hij de ketting van zijn motorzaag vijlt, kappen zijn assistent in ik alvast de vluchtweg in tegenovergestelde richting als de valrichting en vullen het label aan de boom in. Alles gereed voor de velling. De plankwortels worden in blokken weggezaagd om een ronde cirkel te krijgen, dan de valkerf en spintsnedes. Anders dan in Nederland waar we dan vanaf de achterkant naar de valkerf toe zagen, wordt er nu vanaf de breuklijn naar achteren gezaagd. Het laatste stukje aan de achterkant dient namelijk voor de veiligheid. Dit zaag je als laatste door zodat je achter de boom bent met je zaag en niet ergens middenin en geeft je tijd om snel de vluchtweg in te rennen als de boom valt.
De grootste takken bovenin de boom bepalen waar de boom heen valt, waar het meeste gewicht zit. Alles gaat goed, de boom valt als gepland en wij staan veilig. Even regent het blaadjes daarna geeft de veller nog even een paar keer gas om te laten horen dat alles goed is gegaan. De motorzaag wordt uitgezet en we lopen naar de stam toe om te verdelen. Alles is stil totdat er plots een heel ander geluid klinkt: ...een gezoem dat steeds sterker wordt…. BIJEN! Er zat een nest in de holle tak bovenin de boom.

Okee, dat bedenk je in 2 seconden en dan is het hard rennen! Bijen vallen je per direct aan en ze zijn met heel veel en willen allemaal even laten weten dat ze niet blij zijn dat ze ergens anders een nieuw nest moeten gaan maken.
Iedereen rent een kant op, maar mijn voet blijft al gauw haken achter een van de vele lianen van het tropisch regenwoud. Gezoem in mijn nek dus ik sta op en trek snel mijn jasje uit en ren verder. De truc is gelukt, de bijen blijven bij mijn jas en ik ontkom ongeschonden. Ik heb gemerkt dat insecten op lichaamsgeur af komen, met deze temperaturen en werk in het bos zweet je veel en insecten komen daarop af.
Helaas waren mijn teamgenoten minder fortuinlijk en ze zijn vaak gestoken, we stoppen voor vandaag.

Nog maar 2 weken en ik ga weer op reis naar Nederland.
Afgelopen week ben ik met de manager mee geweest om niet alleen het werk in het bos te leren (werk gewoon met de jongens mee), maar ook het organisatorische werk eromheen. Al gauw blijkt dat het managen van ongeveer 150 medewerkers (alleen deze locatie) en het werk nog een aardige uitdaging is. De instelling,werkwijze en gedachtegang van de werkers hier verschild veel van Nederland. De werkers zien de manager bijvoorbeeld als een soort vader. Dus vaak komen werkers bij hem langs voor advies. Dit kan gaan over problemen op de werkvloer tot aan ruzies met hun vrouw thuis.
Ook gebeuren er allerlei gekke dingen om het werk heen waar je niets aan kan doen, maar wel van grote invloed zijn.

Zo had een ambtenaar van de provincie besloten een brug te gaan bouwen op een weg die over een kreek gaat. Het water stagneerde teveel in de ijzeren buizen onder de weg. Niets aan de hand zou je denken. Maar onderweg naar het werk komen we opeens een gigantisch gat tegen met een kreek in het midden. Op een mooi bord naast het gat staat dat de werkzaamheden 6 maanden gaan duren.
Tja, de ambtenaar is nog langs geweest op kantoor en zou een nooddijk aan de zijkant maken waar we over heen kunnen rijden. Bij het gat staan ook dorpelingen te kijken. Zij kunnen nu ook niet meer naar de overkant. Ze vertellen dat zij de kraan tegen wilden houden maar er werd beloofd dat er een tijdelijke oplossing zou komen. In de avondschemering is het gat snel gegraven en s’ochtends vroeg is de kraan opgehaald.
Daar sta je dan met al je teams en materiaal.

Morgen ga ik mee met de monitoring. Elke werkzaamheid (en wie hem uitvoert) wordt geregistreerd. Bij de monitoring checken we alle werkzaamheden en krijgt de werker punten voor de kwaliteit van zijn werk. Dit bepaald per maand de extra bonus bovenop zijn loon. Dus goed werk wordt zo beloond, de FSC kwaliteit bewaard en werkers krijgen maandelijkse feedback van hun werk.

Nog 1 week in Ma’an voordat ik naar de zagerij in Bidou ga.
Is weer iets heel anders om mee te maken….

Groetjes,

Wilg