Terug van het Veldwerk
Door: Bryndis en Wilg
Blijf op de hoogte en volg Bryndis en Wilg
23 September 2009 | Suriname, Paramaribo
Lieve mensen,
Wanneer jullie dit lezen zijn we terug gekeerd van 3 weken veldwerk in het bos.
Het was een leuke, leerzame en voor het project nuttige tijd. Het leven in een kamp in het bos was vergeleken met Fiji nog vrij luxe. Na een paar dagen raak je gewend aan het slapen in een hangmat met klamboe. In de kreek kun je baden en dient als welkome verkoeling na het werk. In de morgen ging de “boswekker” om 5 uur af om iedereen te wekken. Al waren ze niet dichtbij het kamp, het geluid van brulapen ga je niet snel missen.
De proefperken liggen in een paar van de beste houtpercelen van Suriname en bestaan dus ook uit goed ontwikkeld regenwoud met een grote diversiteit. Erg mooi om in te zijn. Buiten vreemde insecten (zie foto’s) hebben we Jaguars tijdens de pauze in Kabo horen brullen. We hebben de ara’s en toekans boven ons hoofd zien vliegen, de brulapen van dichtbij gezien, monkeymonkey (kleine apensoort) familie langs zien trekken, powisi (vogelsoort), een hert, gordeldier, kaaiman gezien en de kwatta’s horen fluiten. S’ avonds hoor je de boomkikkers aanhoudelijk kwaken en wordt je pad verlicht door vuurvliegjes in 3 kleuren. Af en toe schiet er een vleermuis voorbij.
Ook kwamen we een lambaria slang tegen. De giftigste slang van Suriname. Dit herinnert eraan dat het bos gevaarlijk kan zijn. Het ziekenhuis in Paramaribo waar je heen zou moeten na een beet is een dag rijden en de veerpont vertrekt s’ avonds niet, zelfs niet in noodgevallen. Een trauma helikopter hebben ze niet in Suriname.
Tijdens het veldwerk werd iemand door een zwarte schorpioen geprikt. Maar de indiaan wist daar wel raad mee met zelfgemaakte medicijnen en binnen een dag was hij weer de oude. Ook hebben ze een tegengif tegen slangenbeten en wezen ze ons op een plantje tegen malaria wat ze verbouwen op het basiskamp. Prees zij die het bos kennen, want zonder hen zou je er kunnen sterven…..
Een minder prettige bewoner van het bos is een minuscuul klein rood beestje, een bloedluis. Ze houden van plekken op de huid waar druk op staat (denk aan je middel waar de broek op rust of een bh) en het leuke is dat ze na hun maaltijd gewoon ergens anders gaan zitten. Zeker honderd van die kleine rode beestjes koloniseerde ons lichaam en lieten het zich goed smaken. Het leek een beetje of we de mazelen hadden met al die rode jeukplekken. De indianen hadden daar geen last van, zij plukte de minuscule beestjes zo van hun lichaam. Wij hebben dat ook geprobeerd echter tevergeefs.
Naast al die rode plekjes is het vooral een leuke mooie herinnering mede door het gezellige en goede veldteam wat ons is bijgebleven van de afgelopen 3 weken. Nu begint de grote uitdaging, het verwerken van de gegevens, de zoektocht naar een geïnteresseerde donor en het schrijven van het voorstel.
We hopen dat alles goed met jullie gaat,
Groetjes en liefs,
Bryndis en Wilg
Wanneer jullie dit lezen zijn we terug gekeerd van 3 weken veldwerk in het bos.
Het was een leuke, leerzame en voor het project nuttige tijd. Het leven in een kamp in het bos was vergeleken met Fiji nog vrij luxe. Na een paar dagen raak je gewend aan het slapen in een hangmat met klamboe. In de kreek kun je baden en dient als welkome verkoeling na het werk. In de morgen ging de “boswekker” om 5 uur af om iedereen te wekken. Al waren ze niet dichtbij het kamp, het geluid van brulapen ga je niet snel missen.
De proefperken liggen in een paar van de beste houtpercelen van Suriname en bestaan dus ook uit goed ontwikkeld regenwoud met een grote diversiteit. Erg mooi om in te zijn. Buiten vreemde insecten (zie foto’s) hebben we Jaguars tijdens de pauze in Kabo horen brullen. We hebben de ara’s en toekans boven ons hoofd zien vliegen, de brulapen van dichtbij gezien, monkeymonkey (kleine apensoort) familie langs zien trekken, powisi (vogelsoort), een hert, gordeldier, kaaiman gezien en de kwatta’s horen fluiten. S’ avonds hoor je de boomkikkers aanhoudelijk kwaken en wordt je pad verlicht door vuurvliegjes in 3 kleuren. Af en toe schiet er een vleermuis voorbij.
Ook kwamen we een lambaria slang tegen. De giftigste slang van Suriname. Dit herinnert eraan dat het bos gevaarlijk kan zijn. Het ziekenhuis in Paramaribo waar je heen zou moeten na een beet is een dag rijden en de veerpont vertrekt s’ avonds niet, zelfs niet in noodgevallen. Een trauma helikopter hebben ze niet in Suriname.
Tijdens het veldwerk werd iemand door een zwarte schorpioen geprikt. Maar de indiaan wist daar wel raad mee met zelfgemaakte medicijnen en binnen een dag was hij weer de oude. Ook hebben ze een tegengif tegen slangenbeten en wezen ze ons op een plantje tegen malaria wat ze verbouwen op het basiskamp. Prees zij die het bos kennen, want zonder hen zou je er kunnen sterven…..
Een minder prettige bewoner van het bos is een minuscuul klein rood beestje, een bloedluis. Ze houden van plekken op de huid waar druk op staat (denk aan je middel waar de broek op rust of een bh) en het leuke is dat ze na hun maaltijd gewoon ergens anders gaan zitten. Zeker honderd van die kleine rode beestjes koloniseerde ons lichaam en lieten het zich goed smaken. Het leek een beetje of we de mazelen hadden met al die rode jeukplekken. De indianen hadden daar geen last van, zij plukte de minuscule beestjes zo van hun lichaam. Wij hebben dat ook geprobeerd echter tevergeefs.
Naast al die rode plekjes is het vooral een leuke mooie herinnering mede door het gezellige en goede veldteam wat ons is bijgebleven van de afgelopen 3 weken. Nu begint de grote uitdaging, het verwerken van de gegevens, de zoektocht naar een geïnteresseerde donor en het schrijven van het voorstel.
We hopen dat alles goed met jullie gaat,
Groetjes en liefs,
Bryndis en Wilg
-
23 September 2009 - 17:26
Mam3:
Wow, wat een mooi verslag weer! Het lijkt mij best eng met al die griezelige beesten, geef mij maar een roofvogel..hahaha!
Blij dat alles goed gaat met jullie!!
Liefs,
Mam3 -
23 September 2009 - 17:56
Astrid:
Mooi om te lezen,moeilijk om het voor te stellen.
Ik erger me soms al aan fruitvliegjes en ben blij met mijn horren. Deze vakantie zelfs de tekentang niet hoeven gebruiken.
Wel een flinke slang tegengekomen in Tsjechië,ik was alleen en liep daarna iets voorzichtiger op mijn sandalen. -
23 September 2009 - 18:29
Jordi:
Hee jullie twee,
Dat klinkt weer lekker op zijn Wilg en Bryndis's.. lekker door de bossen hobbelen in Suriname, toch stiekem een beetje jullie landje geworden of niet..
In ieder geval alvast heel veel succes met al het geschrijf en natuurlijk nog een hele fijne tijd..
Gegroet.. -
24 September 2009 - 03:37
Carly:
Geweldig Wilg en Bryndis, wat een prachtige natuur en jullie zitten er midden in. Een unieke ervaring lijkt me, geniet ervan! -
24 September 2009 - 05:56
Mirjam:
Hey Bryn en Wilg,
Heel gaaf verslag! Ik probeer het voor te stellen, maar dat is wat lastig met de luxe van een bed en normale douche en een deur die je kan sluiten, zodat enge beesten buiten blijven.
Heel veel plezier met jullie project, ik hoop dat jullie snel een geïnteresseerde donor vinden en aan de slag kunnen.
X Mirjam -
25 September 2009 - 06:37
Raven:
Geweldig! ik kan mezelf al helemaal voorstellen hoe het daar is door jullie verhaal!! Al die dieren enzo.. ik kan me best voorstellen dat je er langer zou willen zitten ondanks de giftige baasjes hahaha..
Nou veel suc6 met het uitwerken nu weer lekker achter de pc? Nouja mag ook weer gebeuren. Veel plezier verder!!!
Knuf ik
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
