Eerste & tweede berichtgeving

Hallo luitjes,

Bij deze ons eerste berichtje op de verste plek waar we ooit geweest zijn tot nu toe: Singapore! Tropisch, super schoon, fancy en kitch.

In Amsterdam vloog ons vliegtuig niet meer…
Veel gedoe en geregel om dan maar met de KLM naar Londen te vliegen en bagage over checken, snel afscheid nemen van onze familie en rennen om het KLM vliegtuig nog net te halen. Ons Nieuwe avontuur is begonnen!!

Londen was een disaster met op de laatste minuut aankomen en inchecken, rennen, en zorgen dat je bagage doorgestuurd wordt.
Blijkbaar hoort dit zo te gaan bij ons.

Maar anyway, we zijn nu in Singapore en vanaf nu gaat alles rustig, het is nu 19:43 uur 21 februari. Om 21.00 uur vertrokken in Nederland op 20 februari. Ergens missen we een dag. Maar goed, gewassen, maar geen tandenpoetsmogelijkheid en Wilg zijn haar gekamd vervolgd over 15 min. onze reis naar Brisbane Australie.


Ons eerste berichtje kwam van Singapore, deze tweede vanuit Niue Island of zoals de mensen het hier noemen “Tha Rock”. Eerder ook wel “Savage Island” genoemd omdat de blanken het niet konden veroveren.
Het was niet mogelijk eerder te berichten omdat het nu hier de “cyclone period” is.
Dit houdt in dat we de eerste nacht wakker werden van een onwijze storm als nooit eerder gezien. We vroegen ons serieus af of het huis zou blijven staan. De regen die daarbij hoort is echt heftig! Als je hier nooit bent geweest weet je niet de betekenis van stortregen. Binnen 1 sec. ben je drijfnat. Met de heftige wind erbij en boomtoppen die bijna de grond raken snap je dat wij niet buiten op die ene wireless plek kunnen gaan zitten om te kunnen internetten.

Nu een aantal dagen later raken we gewend aan de stormen met regen en het huis blijft gewoon staan.
Tha Rock heet zo omdat het een muur van kalksteen is die rijst uit de zee. Zeker wel 30 meter! Met overal gaten en grotten erin. De kalkstenen muren zijn eigenlijk opgebouwd uit miljoenen skeletjes uit de zee (koraal). Onder deze “Rock” is vulkanische activiteit, wat het eiland elk jaar hoger uit de zee laat reizen. De vulkaan moet echter niet echt actief gaan worden anders hebben we hier een probleem….
De bodem van het eiland is dus ook van koraal. Eigenlijk gek dat je bij elke stap op miljoenen skeletjes loopt…..

De mensen op dit eiland zijn echt vriendelijk en door een tv-uitzending kent iedereen ons. Veel mensen hebben vragen, want er gebeurt een hoop omtrent de bosbouw sector. (Economische dreigingen vanuit China en bossenroof dreigingen vanuit Maleisië).
Het eiland wordt bewoond door zeer vriendelijke Polynesiërs die eigenlijk allemaal familie van elkaar zijn. Er wonen hier rond de 1100 mensen op 26.100 hectare.
Deze mensen zijn kleiner, maar fors gebouwd omdat hun voedsel voornamelijk uit Taro (knolgewas) en vooral veel vlees bestaat. Verder lachen ze uitbundig en giechelen ze nog als kleine jongetjes in NL. Wat hun communicatie erg grappig maakt.

We wonen in een huis samen met een familie. Eigenlijk net zoals in Suriname. Zij de onder verdieping wij de bovenste met 4 slaapkamers, keuken, douches, wc, enorme woonkamer en keuken. Dit concept om te wonen met een familie is echt leuk omdat je meteen in contact bent met de locals. En ze runnen een icecream en milkshake zaak genaamd Frosty Boy! Lekker elke dag na het werk.

Het bos is echt gaaf met grote tropische bomen en hier zijn is echt ontspannend en ronduit heerlijk! Overal in de natuur komen nog grondvogels voor (Uitzonderlijk!) Wat resulteert dat er o.a. overal de felst gekleurde soort kippen rondlopen.

Als laatste een update van onze reis:
Vanuit Singapore naar Brisbane in Australië gevlogen en verder naar Auckland in Nieuw-Zeeland. Daar aangekomen moesten we onze bagage ophalen. Om dit te doen moet je echter door de douane heen en Nieuw-Zeeland in. En daarvoor heb je een Visum nodig + gelden er hele strenge regels op eten en kampeerspullen meenemen het land in. Je raad het al: probleem. Bryndis had kaas, dropjes en lekkers in haar bagage en Wilg een tent en dus geen visum. Na dit eindeloos met de douane besproken te hebben werden we toegelaten.
Maar ja, geen bagage! Dus een missing report opmaken. Bryndis haar tas stond nog in Londen en die van Wilg was zoek. Na dit verhaal weer inchecken om verder te vliegen. Op ons Visum voor Niue was Wilg zijn naam verkeerd geschreven. I.p.v. Cornelis Wilg heette ik Cerbikus Wilg. Weet niet welke ik nou leuker vindt….
Affijn we hadden dit al gemaild naar onze contactpersoon in Niue dus dit kwam ook weer goed. Geld pinnen, boodschapjes doen en weer in het vliegtuig naar Niue.

Elke soort boeing, airbus en ATR (vliegtuigen) hebben we nu wel gezien en in alle soorten en maten. In Niue zijn we opgehaald en naar bed gebracht om 3.zoveel uur s’nachts op 22 februari.
Om 9.00 uur dezelfde dag opgestaan en aan het werk. Het is nu zondag en twee werkdagen achter de rug. Ons ArcGis werk in Nederland werd zeer gewaardeerd en is opgenomen in het kaartenproject. Fijn niet voor niets gestresst…