Het land van Elfen, Orks en avontuurlijke Kiwi's

Hoi Hoi

The fellowship of B & W moet vlug rijden om op tijd mound Doom te bereiken voor dat het te laat is. Dus besloten we om een snel voertuig te huren.

Alleen gaat dat niet zonder credit card. Na een hele dag informeren krijgen we het voor elkaar om een station-wagen, ergens in een achteraf buurt, te huren voor weinig geld en het gewoon contant te betalen. Zo begon onze reis, gewapend met een auto waar we in kunnen slapen, gingen we op pad. Wel even spannend, in nieuw zeeland reiden ze links en bovendien was de auto een automaat!

Onze eerste missie was “The great watch tower of Amon Sull” bezoeken.
Een fascinerend landschap, aan de ene kant liefelijk met schaapjes en veel ijsvogels, arenden, kalkoenen, pauwen, rare grote blauwe vogels en duikeenden en aan de andere kant een beetje geheimzinnig door alle vreemde rotspartijen. (zie foto).
Het strand is er zwart, met geweldige hoge golven. Veel mensen surfen er in de zomer. (In Nieuw- Zeeland is het nu winter aan het worden). Wel beetje verdwaalt door de slechte kaart, maar daardoor wel een erg mooie tocht.

Onze tweede missie was “De grotten van Moria” – Waitomo Caves. Om het spannend te maken zijn we er niet door heen gewandeld maar hebben we besloten om er door heen te raften! Iedereen krijgt dan een zwarte zwemband en dan volg je de water stroom door de grot heen. (duurt zo’n 3 uur, het is een enorme grot). Het spannendste moment was dat je achteruit van een waterval moest springen in de donkere grot.
Magisch mooi waren de glimwormen. Het is heel gek om het land van de glimwormen te betreden op je zwembandje. De grot zat er vol met duizenden glimwormen die als groene sterren aan de hemel de grot verlichten.
Eigenlijk is dit hun afscheiding die ze verlichten om vliegjes aan te trekken en op te eten.

Op de vierde dag gingen we richting het ijzige “Mordor” – Tongariro National Park. Ook een bizar landschap, aan de ene kant van de weg sneeuwt het op de berg, aan de andere kant van de weg schijnt de zon op een bruine heide dessert. Het hele gebied zit daar vol vulkanische activiteit, s’avonds dus lekker in een heet water poel gedoken.

De volgende dag zijn we naar “The hidden valley” gegaan. (Film: Walking with Dinosaurs, National Geographic). Een vulkanische gebied, vol geisers, bubbelende modderpoelen, heet water poelen en witte waterval-achtige muren en platen. Heel mooi maar gek vergeleken met IJsland. Het hele vulkanische gebied ligt namelijk in het boom varen bos (varens van 4 tot 6 meter hoog!), terwijl in IJsland het gebied hele vlaktes met niets bedekt.

De laatste dag zijn we op ontdekkingstocht gegaan naar de zogenaamde Kiwi. Een kiwi is een endemisch vogeltje op Nieuw-Zeeland. Dat vogeltje moet een geweldig beest zijn. Alles is namelijk “kiwi” in Nieuw-Zeeland. Je hebt het Kiwi-army, (het leger noemt zich zo), Kiwi-campings, Kiwi-eten, Kiwi-onderbroeken, je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken of het is wel Kiwi. Het enige jammere wat betreft dit vogeltje de Kiwi is dat hij heel erg zeldzaam is. In het wild een Kiwi zien is dus moeilijk. (Zeker als je maar een paar dagen hebt). Dus zijn we de Kiwi maar is op gaan zoeken in een park. Het vogeltje zat in zijn nachtverblijf te koekeloeren. Een scherpe foto maken lukte niet. Dus hier komt de beschrijving van de eeuw waarom iedereen snapt waarom Nieuw Zeelanders alles “kiwi” noemen. Daar gaat ie……. een vleugelloos bolletje wol met een lange snavel om in de grond te prikken… Tja,..