Eens kwam er....
Door: Bryndis en Wilg
Blijf op de hoogte en volg Bryndis en Wilg
21 Juni 2008 | Niue, Alofi
Een eind aan ons Niue avontuur.
De laatste week werken, werken als een gek om alles af te krijgen. Dit kwam vooral omdat 2 weken voordat we vertrekken eindelijk alle data uit het veld beschikbaar voor ons werd. 18 uur werken was even aan de orde van de dag.
Weekend!
Even uitpuffen.
Niue is van koraal, de zee heeft er echter vele holen in geslagen. Hierdoor is niue rijk aan grotten, holen en gaten. Eigenlijk loop je er constant over heen. Bij ons bezoek aan een aantal zeer spectaculaire grotten kom je erachter dat al die kleine en grote gaten en gleuven vreselijk diep zijn. Wat op de bosbodem een geultje van een meter lijkt is een complete hal, 20 meter dieper! Vele vogels broeden in de holen en grotten aan de kust. Zodra deze vogels opeens allemaal door de lucht zweven betekend dat 1 ding: STORM!
De zee kan dan zo hoog stijgen dat de vogels niet meer veilig zijn in hun hol of grot.
Na de spectaculaire grotten bezocht te hebben (en spannende momenten in een piepklein grotje met reuze krabben) even wandelen door de kustbossen. Zo verschillend van het andere bos. Met vele rotpartijen en vele gekke planten, bomen en grote wortels van bomen die door het bos kronkelen.
Omdat elk hoekje ontdekt wordt, fietsen we de ondergaande zon tegemoet. Een kerkuil vliegt plotseling voor ons uit. He! komen die hier ook voor?
Volgende dag: helaas regen, dus maar weer aan het werk!
En daar kwam die ene dag van onze presentatie aan het hele Forestry Department en de “boyz” van het veld. De minister zou ook komen. Dat moest dus wel een goede presentatie worden natuurlijk, zeker ook omdat we een aantal ingrijpende nieuwtjes hadden gevonden.
De presentatie was een succes! gelukkig, een pak van ons hart.
Een beetje stil werden we van een verassend veelbedankend woord van “the Boss” en onze begeleidster. We kregen zelfs cadeautjes.
Veel hebben we meegemaakt, de zee was lang niet altijd kalm, dit hadden we niet verwacht.
De zon gaat onder in de zee…voor ons de laatste keer, spoelt de branding een schelpje terug in de golven en schittert de maan op koraal in vele kleuren en vol leven.
Sluiten de deur van ons huisje aan de zee op 2 mei 2008, waar we stiekem verliefd op zijn geworden.
De laatste week werken, werken als een gek om alles af te krijgen. Dit kwam vooral omdat 2 weken voordat we vertrekken eindelijk alle data uit het veld beschikbaar voor ons werd. 18 uur werken was even aan de orde van de dag.
Weekend!
Even uitpuffen.
Niue is van koraal, de zee heeft er echter vele holen in geslagen. Hierdoor is niue rijk aan grotten, holen en gaten. Eigenlijk loop je er constant over heen. Bij ons bezoek aan een aantal zeer spectaculaire grotten kom je erachter dat al die kleine en grote gaten en gleuven vreselijk diep zijn. Wat op de bosbodem een geultje van een meter lijkt is een complete hal, 20 meter dieper! Vele vogels broeden in de holen en grotten aan de kust. Zodra deze vogels opeens allemaal door de lucht zweven betekend dat 1 ding: STORM!
De zee kan dan zo hoog stijgen dat de vogels niet meer veilig zijn in hun hol of grot.
Na de spectaculaire grotten bezocht te hebben (en spannende momenten in een piepklein grotje met reuze krabben) even wandelen door de kustbossen. Zo verschillend van het andere bos. Met vele rotpartijen en vele gekke planten, bomen en grote wortels van bomen die door het bos kronkelen.
Omdat elk hoekje ontdekt wordt, fietsen we de ondergaande zon tegemoet. Een kerkuil vliegt plotseling voor ons uit. He! komen die hier ook voor?
Volgende dag: helaas regen, dus maar weer aan het werk!
En daar kwam die ene dag van onze presentatie aan het hele Forestry Department en de “boyz” van het veld. De minister zou ook komen. Dat moest dus wel een goede presentatie worden natuurlijk, zeker ook omdat we een aantal ingrijpende nieuwtjes hadden gevonden.
De presentatie was een succes! gelukkig, een pak van ons hart.
Een beetje stil werden we van een verassend veelbedankend woord van “the Boss” en onze begeleidster. We kregen zelfs cadeautjes.
Veel hebben we meegemaakt, de zee was lang niet altijd kalm, dit hadden we niet verwacht.
De zon gaat onder in de zee…voor ons de laatste keer, spoelt de branding een schelpje terug in de golven en schittert de maan op koraal in vele kleuren en vol leven.
Sluiten de deur van ons huisje aan de zee op 2 mei 2008, waar we stiekem verliefd op zijn geworden.
-
25 Mei 2008 - 06:56
Lies En Geri:
Goed gedaan! Jullie zullen vast een beetje trots op je zelf geweest zijn en dat mag ook best.
Je bent er ook poëtisch van geworden Bryndis. Prachtig verhaaltje hoe je het afscheid aan Niue beleefde.
Groetjes, Lies en Geri -
25 Mei 2008 - 15:22
Willy En John:
Ook volgens ons goed gedaan. Trots zijn jullie zeker en het was vast een onvergetelijke belevenis.Ik ben er van overtuigd dat iedereen daar wel in die mooie omgeving poetisch word. Ook wij vinden je verhaal hoe je het afscheid beleefde prachtig. Fijn om weer iets van jullie te horen en wat foto's te zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
